من آدمی درونگرا هستم. شاید این در برخوردهای روزمره باهام مشخص نباشه، اما خصوصیت بزرگ منه.

دوستش دارم.

به اقتضای همین موضوع، اصلا اینستاگرام باز نیستم. سال به سال پست نمیذارم و هر اتفاقی رو استوری نمیکنم. چون دوست ندارم دیگران رو وارد عوالم خودم بکنم و تنهاییم رو از دست بدم.

من درونگرا هستم و یکی از بزرگترین علایقم جاده ست. جاده خیلی با درونگرایی و تنهایی همسو و همراهه. از سال 1403 شش ماه نگذشته اما تا الان شاید قریب به ده هزار کیلومتر فقط جاده نوردی کرده باشم. گاهی به این فکر میکنم که به جای کارهای حقوقی میشه به راننده کامیون بودن هم فکر کرد. راننده ترانزیت اروپا به ایران...

باید در ستایش تنهایی بنویسم برای خودم.